Fluor (F) | asia

Fluor

F

WŁAŚCIWOŚCI:

Fluor w naszym organizmie występuje w postaci soli fluorkowych w ilości około 3 mg/kg masy ciała, a zapotrzebowanie na ten pierwiastek zmienia się w zależności od wieku, płci i masy ciała
Spożywany z pokarmem zostaje szybko i całkowicie wchłonięty w organizmie. Tłuszcze mogą jeszcze zwiększyć poziom jego absorpcji, a wapń, chlorek sodu i aluminium mogą utrudnić ten proces. Fluorek jest przekazywany do kości, zębów, nerek, aorty i innych tkanek razem z krwią. Poziom fluoru w tkankach miękkich pozostaje względnie stały, a w kościach wzrasta z wiekiem. Nadmiar fluorku jest wydalany z moczem, a ilość wydalanego minerału zależy od poziomu spożycia
Jest składnikiem kości i zębów
Podstawowym zadaniem fluoru jest ochrona zębów przed kamieniem nazębnym i próchnicą
Hamuje demineralizację i zwiększa mineralizację tkanki zębów
Działa bakteriobójczo - hamuje rozwój tych bakterii w jamie ustnej, które są przyczyną najczęstszych chorób zębów
Zwiększa odporność emalii zębowej na kwasy organiczne
Pobudza komórki, które mają wpływ na budowę kości, dzięki czemu wzmaga wzrost kostniny, zwiększa gęstość kości, sprzyja odnowie tkanki kostnej, powoduje, że kości są twardsze i mniej narażone na zrzeszotnienie
Związki fluoru znalazły zastosowanie w leczeniu osteoporozy
Leczenie małymi dawkami fluorków zmniejsza ilość złamań trzonów kręgów, a stosowanie łącznych dawek fluorków i witaminy D jest zalecane jako ochrona przed utratą masy kostnej u osób przyjmujących sterydy
Bierze udział w budowie ścięgien, mięśni, włosów, skóry i tkanki łącznej
Stwierdzono, że w pewnym zakresie stężeń fluor może hamować rozwój zmian miażdżycowych w aorcie i innych naczyniach tętniczych
Związki fluoru wykorzystywane są również m.in. w leczeniu nowotworów i zakażeń układu moczowego
We współpracy z lekami psychotropowymi wzmacnia ich działanie
Zwiększa przyswajalność glinu przez komórki śluzówki przewodu pokarmowego oraz zwiększa transport glinu przez barierę krew-mózg
Chroni kobiety w ciąży przed anemią, gdyż poprawia wchłanianie żelaza
Źródłem fluoru w diecie jest głównie woda, herbata, produkty zbożowe, warzywa liściaste, orzechy, ryby, ziemniaki

SKUTKI NIEDOBORU:

Powstawanie próchnicy i kamienia nazębnego, czego konsekwencją mogą być następnie ubytki w uzębieniu czy odwapnienie kości
Niedobór fluoru w kościach sprawia, że stają się one słabsze i bardziej narażone na złamania
Zmiany w szkliwie zębów
Zwiększenie częstości próchnicy
Osteoporoza
Ryzyko złamań patologicznych

SKUTKI NADMIARU:

Fluorzyca zębów, uszkodzenie szkliwa, przebarwienia zębów
Niedoczynność tarczycy. Ponieważ fluor ma podobne działanie do jodu i chloru, może on wypierać te substancje z organizmu i w konsekwencji doprowadzić do zaburzeń funkcjonowanie tarczycy
Degeneracja nabłonka kanalików nerkowych, przerost i zanik miąższu nerkowego prowadzący do niewydolności nerek
Stany zapalne, a nawet martwicze w wątrobie, hamowanie syntezy białek i zaburzenia jej funkcji detoksykacyjnych
Zaburzenia w gospodarce mineralnej, m.in. wapnia, magnezu i fosforu
Bóle stawów, zwapnienie wiązadeł
Osteoporoza
Fluor jest silnie neurotoksyczny. Powoduje zmiany neurodegeneracyjne w móżdżku, hipokampie i korze mózgu
Obniżenie zdolności uczenia i zapamiętywania. Istnieją nawet hipotezy, że długotrwałe narażenie na fluor może mieć niekorzystny wpływ na inteligencję, zwłaszcza u dzieci
Przedłużająca się ekspozycja na fluorki skutkuje uszkodzeniem narządów rozrodczych, bezpłodnością, zwiększa odsetek poronień i jest bardzo toksyczna dla płodu
Wywołuje stres oksydacyjny poprzez generowanie wolnych rodników i zmniejszanie wydajności enzymatycznego układu antyoksydacyjnego. Indukuje wzmożone procesy wolnorodnikowe, które prowadzą do uszkodzeń lipidów, białek, DNA w nerkach, wątrobie, mózgu i krwi
Utrudnienie wchłanianie wapnia, czego konsekwencją może być kruchość kości, zakłócenie procesu ich budowy, deformacji
Zaburzenia żołądkowo - jelitowe
Wykazano, że szczególnie niekorzystne jest łączne przyjmowanie kofeiny i fluoru (np. napoje energetyzujące) na kości i zęby, co przejawia się tendencją do zwiększenia kumulacji fluorków w kościach, a zmniejszenia jego zawartości w zębach oraz nasileniem zaburzeń gospodarki wapniowej
Nasilenie trądziku czy innych chorób skórnych
Fluor w większych stężeniach jest silną trucizną, długie przyjmowanie wysokich dawek, zarówno w pożywieniu jak i poprzez układ oddechowy (pary, dymy) powoduje chroniczne zatrucia
Badania epidemiologiczne wskazują na zwiększoną zapadalność na nowotwory u osób spożywających zbyt duże ilości tego pierwiastka. Dawka toksyczna wynosi powyżej 20 mg F/dobę. Zarejestrowano zgony po jednorazowym spożyciu 5 - 10g fluorku sodu

Fluor

F

WŁAŚCIWOŚCI:

​

Fluor w naszym organizmie występuje w postaci soli fluorkowych w ilości około 3 mg/kg masy ciała, a zapotrzebowanie na ten pierwiastek zmienia się w zależności od wieku, płci i masy ciała

Jest składnikiem kości i zębów

Podstawowym zadaniem fluoru jest ochrona zębów przed kamieniem nazębnym i próchnicą

Hamuje demineralizację i zwiększa mineralizację tkanki zębów

Działa bakteriobójczo - hamuje rozwój tych bakterii w jamie ustnej, które są przyczyną najczęstszych chorób zębów

Zwiększa odporność emalii zębowej na kwasy organiczne

Pobudza komórki, które mają wpływ na budowę kości, dzięki czemu wzmaga wzrost kostniny, zwiększa gęstość kości, sprzyja odnowie tkanki kostnej, powoduje, że kości są twardsze i mniej narażone na zrzeszotnienie

Związki fluoru znalazły zastosowanie w leczeniu osteoporozy

Leczenie małymi dawkami fluorków zmniejsza ilość złamań trzonów kręgów, a stosowanie łącznych dawek fluorków i witaminy D jest zalecane jako ochrona przed utratą masy kostnej u osób przyjmujących sterydy

Bierze udział w budowie ścięgien, mięśni, włosów, skóry i tkanki łącznej

Stwierdzono, że w pewnym zakresie stężeń fluor może hamować rozwój zmian miażdżycowych w aorcie i innych naczyniach tętniczych

Związki fluoru wykorzystywane są również m.in. w leczeniu nowotworów i zakażeń układu moczowego

We współpracy z lekami psychotropowymi wzmacnia ich działanie

Zwiększa przyswajalność glinu przez komórki śluzówki przewodu pokarmowego oraz zwiększa transport glinu przez barierę krew-mózg

Chroni kobiety w ciąży przed anemią, gdyż poprawia wchłanianie żelaza

Źródłem fluoru w diecie jest głównie woda, herbata, produkty zbożowe, warzywa liściaste, orzechy, ryby, ziemniaki

SKUTKI NIEDOBORU:

​

Powstawanie próchnicy i kamienia nazębnego, czego konsekwencją mogą być następnie ubytki w uzębieniu czy odwapnienie kości

Niedobór fluoru w kościach sprawia, że stają się one słabsze i bardziej narażone na złamania

Zmiany w szkliwie zębów

Zwiększenie częstości próchnicy

Osteoporoza

Ryzyko złamań patologicznych

SKUTKI NADMIARU:

Fluorzyca zębów, uszkodzenie szkliwa, przebarwienia zębów

Niedoczynność tarczycy. Ponieważ fluor ma podobne działanie do jodu i chloru, może on wypierać te substancje z organizmu i w konsekwencji doprowadzić do zaburzeń funkcjonowanie tarczycy

Degeneracja nabłonka kanalików nerkowych, przerost i zanik miąższu nerkowego prowadzący do niewydolności nerek

Stany zapalne, a nawet martwicze w wątrobie, hamowanie syntezy białek i zaburzenia jej funkcji detoksykacyjnych

Zaburzenia w gospodarce mineralnej, m.in. wapnia, magnezu i fosforu

Bóle stawów, zwapnienie wiązadeł

Osteoporoza

Fluor jest silnie neurotoksyczny. Powoduje zmiany neurodegeneracyjne w móżdżku, hipokampie i korze mózgu

Obniżenie zdolności uczenia i zapamiętywania. Istnieją nawet hipotezy, że długotrwałe narażenie na fluor może mieć niekorzystny wpływ na inteligencję, zwłaszcza u dzieci

Przedłużająca się ekspozycja na fluorki skutkuje uszkodzeniem narządów rozrodczych, bezpłodnością, zwiększa odsetek poronień i jest bardzo toksyczna dla płodu

Wywołuje stres oksydacyjny poprzez generowanie wolnych rodników i zmniejszanie wydajności enzymatycznego układu antyoksydacyjnego. Indukuje wzmożone procesy wolnorodnikowe, które prowadzą do uszkodzeń lipidów, białek, DNA w nerkach, wątrobie, mózgu i krwi

Utrudnienie wchłanianie wapnia, czego konsekwencją może być kruchość kości, zakłócenie procesu ich budowy, deformacji

Zaburzenia żołądkowo - jelitowe

Wykazano, że szczególnie niekorzystne jest łączne przyjmowanie kofeiny i fluoru (np. napoje energetyzujące) na kości i zęby, co przejawia się tendencją do zwiększenia kumulacji fluorków w kościach, a zmniejszenia jego zawartości w zębach oraz nasileniem zaburzeń gospodarki wapniowej

Nasilenie trądziku czy innych chorób skórnych

Fluor w większych stężeniach jest silną trucizną, długie przyjmowanie wysokich dawek, zarówno w pożywieniu jak i poprzez układ oddechowy (pary, dymy) powoduje chroniczne zatrucia

Badania epidemiologiczne wskazują na zwiększoną zapadalność na nowotwory u osób spożywających zbyt duże ilości tego pierwiastka. Dawka toksyczna wynosi powyżej 20 mg F/dobę. Zarejestrowano zgony po jednorazowym spożyciu 5 - 10g fluorku sodu

ZAPOTRZEBOWANIE:

Zalecane dzienne spożycie dla dorosłych (poziom bezpieczny): 1,5 - 4,0 mg

​

1–3 lat (masa ciała 13 kg) - 0,7 mg

4–8 lat (masa ciała 22 kg) - 1,1 mg

9–13 lat (masa ciała 40 kg) - 2,0 mg

Chłopcy 14–18 lat (masa ciała 64 kg) - 3,2 mg

Dziewczęta 14–18 (masa ciała 57 kg) - 2,9 mg

Mężczyźni (masa ciała 76 kg) - 3,8 mg

Kobiety (masa ciała 61 kg) - 3,1 mg

​

ZAWARTOŚĆ W 100 GRAMACH

0,1-0,75 mg

0,5 mg

0,2 mg

0,37 - 1,0 mg

0,051 mg

0,035 mg

0,02 mg

0,017 mg

0,005 mg

0,003 mg

0,003 mg

0,003 mg

0,002 mg

0,002 mg

0,0012 mg

​

Ryby

Soja

Wątroba

Herbata

Chleb żytni

Ser, cheddar